Denizkızının İncisi

Denizkızının İncisi

Bir zamanlar, güneşin doğarken denizin üzerine altın ışıklar saçtığı uzak diyarlarda, Mercanlar Krallığı adında bir su altı krallığı vardı. Bu krallık, tüm okyanus canlılarının uyum içinde yaşadığı, mercanların renkli dallarının arasında inci gibi parıldayan balıklarla doluydu. Krallığın en değerli hazinesi ise, adı dillerden dillere dolaşan İnci Taşıydı. Bu taş, yalnızca en saf kalbe sahip olanın kullanabileceği, efsunlu bir güç taşıdığı söylenen bir inciydi.

Krallığın prensesi, güzeller güzeli Marina, her sabah denizlerin derinliklerinde yüzerek güneşi izlerdi. Altın sarısı saçları, deniz dalgalarının arasında rüzgârla dans eder gibi dalgalanır, zümrüt yeşili gözleri parıldardı. Ancak Marina’nın içinde bir hüzün vardı. Efsaneye göre, denizlerin en nadide incisi olan İnci Taşı bir gün çalınmış ve deniz halkı büyük bir karanlığa sürüklenmişti. Marina’nın tek amacı, bu büyülü incinin yerini bulup krallığını eski huzuruna kavuşturmaktı.

Bir sabah, Marina derin bir mağaranın önünde durdu. İncinin bu mağarada saklı olduğu söyleniyordu. Mağaranın girişindeki yosunlarla kaplı kapının önünde bir yaratık belirdi. Bu yaratık, uzun yıllardır mağarayı koruyan Bilge Kaplumbağa Oraktı.

Marina, dikkatlice ona yaklaştı. “Orak, lütfen bana yardım et. Krallığımızın en değerli hazinesi kayıp, halkımız mutsuz. İnci Taşı’nı bulmam gerek.”

Orak, yaşlı gözlerini kısarak Marina’ya baktı. “İnci, sadece cesaretle ve saf bir kalple bulunabilir. Ancak mağaraya girebilmek için bilmen gereken bir bilmece var,” dedi ve yavaşça bir bulmaca sordu:

“Bir deniz gibi sonsuz, Bir inci gibi parlak. Suyun içinde doğar, Gözlerde iz bırakır.”

Marina, derin bir nefes aldı ve düşünmeye başladı. Okyanusun derinliklerindeki sakinliğe kendini kaptırmıştı. Aniden gözleri parladı. “Cevap: Gözyaşı!” dedi kararlı bir sesle.

Orak gülümseyerek başını salladı. “Doğru cevap! Gözyaşı, sevginin ve kaybın simgesi. Saf bir gözyaşı, İnci’yi bulman için sana yol gösterecek.”

Kapı yavaşça açıldı ve Marina içeriye adım attı. Mağara, fosforlu yosunlar ve parlayan deniz kabuklarıyla süslüydü. Ancak tam ortada, yüksek bir taşın üzerinde, ışıldayan İnci Taşı duruyordu. Marina’nın kalbi heyecanla çarptı. İnci, düşündüğünden bile daha büyüleyiciydi.

Tam ona yaklaşacakken, mağaranın gölgelerinden bir ses duyuldu. “Dur!” diye bir çığlık yankılandı. Gölgelerin arasından Deniz Cadısı Morva belirdi. Siyah pulları ve bıçak gibi keskin bakışlarıyla Marina’ya doğru yürüdü. “Bu inci benim olacak! Krallığınıza asla geri dönmeyecek!” dedi, hırsla.

Marina cesurca cevap verdi, “Hayır, Morva! Bu inci, yalnızca saf kalple alınabilir. Gücün ne olursa olsun, kalbindeki kötülükle ona sahip olamazsın.”

Deniz cadısı Morva, sinirle ellerini havaya kaldırdı, karanlık bir büyü başlatmak üzereydi ki Marina, gözlerinde bir damla yaş belirdi. Bu, krallığını kaybetmenin ve halkının acı çekmesinin verdiği üzüntüden kaynaklanan bir gözyaşıydı. Tam bu anda inci, muazzam bir ışık yaydı. Gözyaşı, inciyle birleştiğinde mağara parlak bir ışıkla aydınlandı. Morva, ışığın gücüyle geri çekildi ve büyüsü bozuldu.

İnci, Marina’nın ellerine usulca düştü. Marina, gülümseyerek inciyi eline aldı ve “İşte, denizlerin barışı ve huzuru geri dönüyor,” diye mırıldandı.

Krallığına döndüğünde, İnci Taşı tekrar yerine yerleştirildi. Mercanlar Krallığı, yeniden eski parlaklığına kavuşmuştu. Marina’nın cesareti ve sevgisi, krallığını kurtarmıştı.

Evet çocuklar bu masalımızda burada bitti. Sizde Klasik Masallar yazarak tarafımıza gönderebilirsiniz. Gönderdiğiniz masallar sayesinde binlerce çocuk masal okuyarak uyuyacak. Masal göndermek için aşağıda ki resme tıklayabilirsiniz.